3.5/5 - (2 votes)

Wstęp

Awersja seksualna, zwana również seksualną dezaprobatą lub fobią seksualną, jest zaburzeniem, które charakteryzuje się silnym unikaniem aktywności seksualnej lub intensywnym strachem przed intymnością. Osoby dotknięte awersją seksualną doświadczają ogromnego dyskomfortu i lęku związanego z myślami, uczuciami lub sytuacjami seksualnymi. W niniejszym artykule omówimy przyczyny, objawy, diagnozę oraz metody terapeutyczne stosowane w przypadku awersji seksualnej.

Przyczyny awersji seksualnej

Biologiczne przyczyny

Awersja seksualna może mieć podłoże biologiczne, związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem układu hormonalnego lub nerwowego. Może być także wynikiem niekorzystnych reakcji na leki, na przykład antydepresanty.

Psychologiczne przyczyny

Awersję seksualną mogą wywołać różnorodne czynniki psychologiczne, takie jak traumatyczne doświadczenia związane z seksualnością, wychowanie w rodzinie o represyjnych postawach wobec seksu czy negatywne przekonania na temat seksualności, wyniesione z kultury i religii. Inne czynniki to niskie poczucie własnej wartości, lęk przed odrzuceniem czy strach przed chorobami przenoszonymi drogą płciową.

Objawy awersji seksualnej

Osoby z awersją seksualną mogą przejawiać wiele objawów, wśród których najczęstsze to:

  • intensywny lęk przed sytuacjami seksualnymi
  • unikanie intymności fizycznej i emocjonalnej
  • myśli i fantazje seksualne wywołujące lęk
  • obniżone libido i brak zainteresowania seksem
  • trudności związane z nawiązaniem i utrzymaniem relacji
  • fizyczne reakcje stresowe podczas prób zbliżenia

Diagnoza awersji seksualnej

Diagnozowanie awersji seksualnej może być trudne, ponieważ może mieć różnorodne przyczyny i objawy. Proces diagnozowania zwykle obejmuje:

  1. Wywiad z pacjentem dotyczący jego historii życia, doświadczeń seksualnych i relacji
  2. Ocena medyczna, aby wykluczyć ewentualne przyczyny fizjologiczne
  3. Wywiad z partnerem pacjenta (jeśli jest to możliwe) w celu zrozumienia kontekstu relacji i wpływu awersji seksualnej na związek
  4. Współpraca z psychologiem lub seksuologiem, który przeprowadzi dogłębną ocenę psychologiczną, aby zidentyfikować przyczyny i czynniki wspierające awersję seksualną

Terapia awersji seksualnej

Metody leczenia awersji seksualnej są zróżnicowane i zależą od przyczyn oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Najczęściej stosowane podejścia terapeutyczne obejmują:

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)

CBT jest jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia awersji seksualnej. Terapia ta skupia się na identyfikacji i modyfikacji negatywnych przekonań, myśli i zachowań związanych z seksualnością. Celem CBT jest zmiana wzorców myślenia i reakcji na sytuacje seksualne, aby zredukować lęk i uczynić seksualność przyjemniejszą.

Terapia par

Jeśli awersja seksualna wpływa na związek, terapia par może być niezbędna. Terapeuta pomaga parze zrozumieć awersję seksualną i jej wpływ na relację. Wspólnie opracowują strategie radzenia sobie z problemem, poprawiają komunikację i wzmacniają więź emocjonalną.

Techniki relaksacyjne i redukcji stresu

Techniki relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie, medytacja czy terapia oparta na uważności (mindfulness), mogą pomóc osobom z awersją seksualną radzić sobie z lękiem i stresem związanym z intymnością.

Terapia traumy

Jeśli awersja seksualna wynika z doświadczeń traumatycznych, takich jak przemoc seksualna czy molestowanie, terapia traumy może być niezbędna. Terapeuta może stosować różne techniki, takie jak terapia ekspozycyjna, EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) czy terapia psychodynamiczna, aby pomóc pacjentowi przetworzyć traumę i zmniejszyć jej wpływ na seksualność.

Farmakoterapia

W niektórych przypadkach leki, takie jak antydepresanty, leki przeciwlękowe czy hormonalne, mogą być stosowane w celu zmniejszenia objawów awersji seksualnej. Leczenie farmakologiczne zwykle jest stosowane w połączeniu z terapią psychologiczną, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Zapobieganie awersji seksualnej

Chociaż nie zawsze można zapobiec awersji seksualnej, istnieje kilka strategii, które mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia tego zaburzenia:

  • Utrzymywanie zdrowych, otwartych i uczciwych komunikatów z partnerem na temat seksualności i potrzeb
  • Poszukiwanie informacji na temat zdrowego i bezpiecznego seksu
  • Uczestnictwo w edukacji seksualnej i programach świadomości, które promują pozytywne postawy wobec seksu
  • Praca nad wzrostem poczucia własnej wartości i umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz lękiem
  • Unikanie używek, które mogą wpływać negatywnie na funkcjonowanie seksualne, takich jak nadmierne spożycie alkoholu czy narkotyki
  • W przypadku doświadczenia traumy seksualnej, szukanie pomocy u specjalisty, aby przetworzyć te doświadczenia

Podsumowanie

Awersja seksualna to poważne zaburzenie, które może mieć negatywny wpływ na jakość życia osoby dotkniętej oraz jej partnera. Aby skutecznie leczyć awersję seksualną, niezbędna jest diagnoza, która uwzględnia przyczyny biologiczne i psychologiczne, a także odpowiednie metody terapeutyczne. Terapia poznawczo-behawioralna, terapia par, techniki relaksacyjne, terapia traumy oraz farmakoterapia to tylko niektóre z możliwych podejść leczenia. Ważne jest również zapobieganie awersji seksualnej poprzez promowanie zdrowych postaw wobec seksualności, rozwijanie umiejętności radzenia sobie z sytuacjach stresujących oraz dbanie o zdrowe relacje z partnerem.