Tak jak syty nie zrozumie głodnego, tak stary nie zrozumie młodego nawet mieszkającego pod tym samym dachem. Tak to już jest, że od dawien dawna pomiędzy pokoleniami tworzą się przepaście. Wynikają one w dużej mierze z rozwoju i postępu świata, ze zmiany warunków w jakich przychodzi egzystować, pojawiają się nowe rozwiązania technologiczne, zmienia się kultura, autorytety, system wartości, sposób myślenia i postrzegania. Te różnice bardzo często prowadzą do konfliktów – człowiek, który dorastał w czasach, gdzie był jeden telefon na całą wioskę albo ulicę, który komunikował swoje sprawy drugiemu człowiekowi twarzą w twarz, nie jest w stanie zrozumieć nastolatka spędzającego całe dnie w wirtualnym świecie.
Czy z konfliktami między pokoleniami da się żyć?
Konflikty są potrzebne – dzięki starciom obie strony rozwijają się, więzy pomiędzy nimi się zacieśniają. Z konfliktami da się żyć (czasem można spotkać się ze stwierdzeniem, że trzeba żyć) o ile nie zdarzają się zbyt często, nie są intensywne, nie dotyczą każdej płaszczyzny życia. Zdarzają się jednak konflikty o charakterze destrukcyjnym, służące rozładowaniu frustracji, trudne do rozwiązania, przewlekłe.
Czy zgoda pomiędzy pokoleniami jest możliwa do osiągnięcia?
Tak, jest możliwa. Wymaga ona jednak trudnych w dzisiejszych czasach rzeczy, a mianowicie szczerej i otwartej rozmowy (sytuacja niekomfortowa dla młodych osób, które swoje sprawy rozwiązują w sieci), słuchania (kto z nas lubi słuchać? Lepiej swój punkt widzenia od razu próbować narzucić), zrozumienia, że występują różnice i ich tolerancja. Niekiedy przedstawiciele różnych pokoleń są w stanie same wypracować tę zgodę, żyć w spokoju obok siebie, normalnie ze sobą rozmawiać, ale niekiedy potrzebna jest pomoc zewnętrzna.
Terapia rodzinna a poprawa komunikacji
Psycholog rodzinny w pierwszej kolejności stara się ustalić przyczynę konfliktu – być może jest nią choroba fizyczna lub psychiczna, może duży i permanentny stres, może jakieś wydarzenie w życiu rodziny tj. rozwód. Specjalista dba, by źródło problemu poznali też członkowie rodziny biorący udział w terapii. W kolejnych etapach ustalane są zasady i wytyczone granice, które pozwalają uniknąć dalszych napięć i eskalacji już istniejących, każdy z członków rodziny uczy się radzenia sobie ze stresem, każdy z członków uczy się wyrażać swoje potrzeby i emocje w sposób prosty i łatwy w odbiorze. Terapia jest swoistą podróżą wgłąb siebie – dzięki zrozumieniu siebie samego, swoich emocji, zrozumienie drugiej osoby, a więc jej wysłuchanie, akceptowanie i rozumienie punktu widzenia przychodzi znacznie łatwiej.
Więcej informacji i porad z zakresu psychologii rodzinnej na: www.poradniaclue.pl
