Czym jest rodzicielstwo bliskości, które portal promuje?
Brytyjski lekarz i psychoanalityk, John Bowlby, stworzył kilkadziesiąt lat temu teorię dotyczącą więzi między małym dzieckiem a obiektem znaczącym (matką, ojcem lub też innym opiekunem), a dokładnie wpływu tej więzi na rozwój emocjonalny dziecka i na sposób wchodzenia przez nie w relacje w całym jego przyszłym życiu. Teoria więzi Bowlby’ego mówi o trzech stylach przywiązania, które w całym późniejszym życiu stanowią swoisty skrypt, zgodnie z którym osoba nawiązuje relacje z innymi i żywi nieświadome przekonanie dotyczące tego, czego może spodziewać się w tych relacjach. Style, o których mowa, nie muszą występować w „czystej” postaci, jednak, zgodnie z teorią przywiązania, przewaga któregoś z nich przesądza o rzeczonym sposobie wchodzenia w związki. Są to:
Na kanwie teorii przywiązania Johna Bowlby’ego wyrósł pewien nurt w myśli i praktyce wychowawczej, zwany rodzicielstwem bliskości (ang. attachment parenting). Rodzicielstwo bliskości jest w rzeczywistości niczym innym, jak jednym z najstarszych sposobów opiekowania się dzieckiem, polegającym na tworzeniu silnej więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicem a dzieckiem, która to więź warunkuje zbudowanie bezpiecznego stylu przywiązania i takiegoż wchodzenia w relacje ze znaczącymi osobami w całym późniejszym życiu. Istnieje szereg zasad, jakie „bliskościowi” rodzice powinni realizować, aby więź między nimi a ich dziećmi miała charakter więzi zdrowej i bezpiecznej. Należą do nich między innymi:
Wrażliwość rodzica, jego czułość i empatia, wsłuchiwanie się w potrzeby dziecka – z jednej, zaś z drugiej strony – umiejętność praktykowania zdrowej dyscypliny, świadomość potrzeby stawiania jasnych granic i uczenia dziecka odpowiedniego stosunku do samych siebie, do innych, a także do oczekiwań społecznych, zasad moralnych i wartości.
Podobne artykuły
Wypowiedz się!
[fbcomments]