Czym jest rodzicielstwo bliskości, które portal promuje?

Brytyjski lekarz i psychoanalityk, John Bowlby, stworzył kilkadziesiąt lat temu teorię dotyczącą więzi między małym dzieckiem a obiektem znaczącym (matką, ojcem lub też innym opiekunem), a dokładnie wpływu tej więzi na rozwój emocjonalny dziecka i na sposób wchodzenia przez nie w relacje w całym jego przyszłym życiu. Teoria więzi Bowlby’ego mówi o trzech stylach przywiązania, które w całym późniejszym życiu stanowią swoisty skrypt, zgodnie z którym osoba nawiązuje relacje z innymi i żywi nieświadome przekonanie dotyczące tego, czego może spodziewać się w tych relacjach. Style, o których mowa, nie muszą występować w „czystej” postaci, jednak, zgodnie z teorią przywiązania, przewaga któregoś z nich przesądza o rzeczonym sposobie wchodzenia w związki. Są to:

• styl unikający – charakterystyczne jest unikanie bezpośredniego kontaktu z ludźmi, brak motywacji do tworzenia bliskich związków z innymi ludźmi. Powodem jest brak poświęcanej uwagi we wczesnej fazie rozwoju;

• styl lękowo-ambiwalentny –w relacjach z bliskimi dominuje lęk przed ich utratą. Charakterystyczne dla tego stylu jest „zachłanne” wchodzenie w relacje, robienie wszystkiego, aby spędzać z daną osobą jak najwięcej czas. W momencie, gdy brakuje osoby, z którą się związuje, zaczyna bać się, że może ją stracić. Styl ten występuje u osób, którym w dzieciństwie nie poświęcono odpowiednio dużo uwagi, które były narażone na uczucie „niedosytu” w relacji z obiektem znaczącym;

• styl oparty na poczuciu bezpieczeństwa – osoba czuje się bezpiecznie w związku i w zdrowy sposób wchodzi w relacje z innymi ludźmi. Brak lęku o utratę bliskich osób wynikał z wystarczającej uwagi, jaką rodzice poświęcali osobie na wczesnych etapach jego rozwoju.

Na kanwie teorii przywiązania Johna Bowlby’ego wyrósł pewien nurt w myśli i praktyce wychowawczej, zwany rodzicielstwem bliskości (ang. attachment parenting). Rodzicielstwo bliskości jest w rzeczywistości niczym innym, jak jednym z najstarszych sposobów opiekowania się dzieckiem, polegającym na tworzeniu silnej więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicem a dzieckiem, która to więź warunkuje zbudowanie bezpiecznego stylu przywiązania i takiegoż wchodzenia w relacje ze znaczącymi osobami w całym późniejszym życiu. Istnieje szereg zasad, jakie „bliskościowi” rodzice powinni realizować, aby więź między nimi a ich dziećmi miała charakter więzi zdrowej i bezpiecznej. Należą do nich między innymi:

• odpowiednie, a więc świadome i odpowiedzialne, przygotowanie do ciąży, porodu i rodzicielstwa;
• pełne szacunku i miłości karmienie małego dziecka, zapewniające ciepły i odżywczy kontakt fizyczny;
• wrażliwe, pełne życzliwości i empatii reagowanie na potrzeby dziecka;
• zapewnienie bezpiecznego – pod względem fizycznym i emocjonalnym – snu (bardzo dużo osób odnajdujących się w tym sposobie wychowywania wybiera jednocześnie natural family living z łóżkiem rodzinnym jako jednym ze sposobów budowania silnej więzi);
• stałe opiekowanie się dzieckiem w atmosferze życzliwości i miłości;
• stosowanie zdrowej dyscypliny;
• dążenie do równowagi i harmonii w życiu rodzinnym i osobistym.

Wrażliwość rodzica, jego czułość i empatia, wsłuchiwanie się w potrzeby dziecka – z jednej, zaś z drugiej strony – umiejętność praktykowania zdrowej dyscypliny, świadomość potrzeby stawiania jasnych granic i uczenia dziecka odpowiedniego stosunku do samych siebie, do innych, a także do oczekiwań społecznych, zasad moralnych i wartości.